دسته بندی | پژوهش ها |
بازدید ها | 0 |
فرمت فایل | docx |
حجم فایل | 585 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 60 |
نمونه ترجمه
در سالهای اخیر، گفتمان بیشتری در باب آب و هوا در میان بیشتر محیط زیست شناسان جهان، به دلیل این واقعیت است که برخی از بزرگترین آلودهکنندگان و یا برخی از مصرف کنندگان سوختهای فسیلی در جهان هنوز پروتکل های تغییر آب و هوا در کپنهاگ، کیوتو، ژوهانسبورگ، بالی و جاهای دیگر در هر روش واقع گرایانه امضا نکردند، شکل گرفته است. به عنوان مثال در اکتبر 2002، 5000 نفر از جوامع در هند، شامل سازمان های غیر دولتی بین المللی، در یک رالی برای عدالت آب و هوا در دهلی نو تجمع کردند. این تجمع همزمان با نشست سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (کنفرانس احزاب 8 –کوپ8[1]) برگزار شد و به وسیله انجمن عدالت آب و هوا در هند برگزار شد، و شامل ائتلاف ملی جنبشهای مردمی، انجمن ملی کارگران ماهی، شبکه جهان سوم و کورپ واتچ[2] بود. در این اعتراض سال 2002، دوستان بینالمللی زمین[3] ناامیدی در مذاکرات تغییر آب وهوا را بیان داشتند
[1] -COP8
[2] - CorpWatch
[3] - FoEI
In recent times, the greater prominence of climate discourses amongst
majority world environmentalists has occurred due to the fact that some
of the world’s biggest polluters and/or reliers on fossil fuels have still not
signed or endorsed the climate change protocols in Copenhagen, Kyoto,
Johannesburg, Bali, and others in any realistic fashion. As far back as
October 2002, for example, 5,000 people from communities in India,
including international NGOs, gathered in a Rally for Climate Justice
in New Delhi. This rally was organized to coincide with the United
Nations meeting on climate change (Conference of Parties 8 – COP8),
and was organized by the India Climate Justice Forum, including the
National Alliance of People’s Movements, the National Fishworkers’
Forum, the Third World Network, and CorpWatch. At this 2002 protest,
Friends of the Earth International (FoEI) expressed frustration with climate
change negotiations: