دسته بندی | گزارش کار آموزی و کارورزی |
بازدید ها | 0 |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 65 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 89 |
گزارش کارآموزی بانک رشته حسابداری
قبل از پیدایش پول در جوامع بشری انسانها برای داد و ستد کالا از کالاهایی استفاده می کردند که نقش واسطه بین کالا ها را ایفا می کرد ؛ ولی این راه مبادله بسیار ابتدایی و غیر قابل ادامه دادن بود چرا که معایب زیادی داشت
از جمله اینکه عدم توانایی سنجش واقعی ارزش کالاها و خدمات مبادله شده – عدم تقسیم پذیری بطور دقیق مثلآ هنگامی که کالای واسطه گوسفند بود و مقدار کالای مبادله شده کمتر از یک گوسفند کامل بود و قرار نبود گوسفند تقسیم شود – عدم نیاز ارایه دهنده کالا و خدمات به کالای واسطه و یا مشکل حمل و نقل کالای واسطه و یا پیدا کردن محل مناسب برای ذخیره آن .
علاوه بر این اگر قرار بود مبادلات گسترش پیدا کند ممکن بود کالای واسطه مورد نظر برای تجارت و داد و ستد بیشتر به مقدار کافی در محل وجود نداشته باشد .
همه این مشکلات و مشکلات بسیار دیگری باعث شد تا پول در شکل اولیه خود بوجود آید .
با بوجود آمدن پول از جنس فلزات قیمتی ( طلا و نقره ) بود که تجارت و داد وستد رشد بیشتری پیدا کرد ومشکل حجم زیاد کالاهای واسطه و همچنین تقسیم ناپذیری و ذخیره ناپذیری آن حل شد .
ارزش این نوع پولها برابر با ارزش ذاتی آنها بود یعنی بسته به مقدار طلا یا نقره بکار رفته در ساخت آن ارزش پول تعیین می شد .
در این زمان بود که مشکلات دیگری برای تجارت پیش آمد از جمله جابجایی و نگهداری این پولها که امکان سرقت آن بسیار زیاد بود .
در آن زمان که تجارت رو به گسترش از طریق دریا انجام می شد و حجم آن رشد قابل توجهی پیدا کرده بود ، شهرهای بندری اروپا به مراکز داد و ستد پولی تبدیل شد.
از جمله این شهر ها شهر ونیز ایتالیا بود که در آن شهر بندری بخاطر تجمع تجار و کشتیهای تجاری ، شغل جدیدی ایجاد شد که همان صرافان اولیه بودند و کار آنان تبدیل و حواله پول به نقاط دور دست بود تا از این طریق تاجران بدون احساس خطر ازبه سرقت رفتن پولهای فلزی و پر ارزش خود بتوانند بهای کالاهای خود را به مبدا حرکت خودشان باز گردانند .
این عمل به این صورت بود که افراد پول خود را در شهر ونیز به این افراد تحویل می دادند و در مقابل از آنان رسیدی دریافت می کردند بنام (recepta) و پس از رسیدن فرد به مقصد و ارایه آن رسید به نماینده صراف اولیه در آن شهر می توانست پول خود را در یافت نماید ؛ که البته در مقابل این خدمت مبلغی بابت کارمزد از صاحب پول دریافت می شد .
تعداد این صرافان به تدریج بیشتر شد و کارشان رونق گرفت . ایشان برای خود در بندرها محل هایی ساختند تا مردم برای حواله پول به آنان مراجعه کنند . این شغل در آن زمان بر روی نیمکت هایی انجام می شد که در بندر ها قرار داشت
کلمه لاتین (banko) که به معنای نیمکت می باشدنام محلی بود که این صرافان در آن محل مشغول کار بودند .
نام بانک نیز از این کلمه گرفته شده و رسیدهایی که بین افراد مبادله می شد نوعی از پول کاغذی محسوب می شد که بعدها توسط بانکها به جریان افتاد .
همچنان که گفته شد با تاسیس بانکهای رسمی به تدریج بعلت حجم بالای تجارت و عدم امکان جابجایی مقادیر زیاد پول های فلزی و خطر های ناشی از آن ، نسل جدید پول به جریان افتاد و بر این اساس بود که هر کشور می توانست بر اساس میزان موجودی طلا و نقره موجود در خزانه کشور اقدام به نشر اسکناس یا پول کاغذی نماید و این فلزات گرانبها را بعنوان پشتوانه اسکناس در خزانه خود نگهداری کند .
البته تعیین ارزش پول هرکشور و برابری آن با ارزهای دیگر بحث هایی است که تحت کنترل سازمانهای بین المللی مانند بانک جهانی می باشد و در مطالب آینده در جای خود به آنها نیز خواهیم پرداخت .
امروزه پول به شکل جدید تری بوجود آمده مانند پول پلاستیکی و یا پول الکترونیک که ناشی از بانکداری الکترونیک می باشد .
در گذشته دیرین برای تداوم حیات، نیاز هر فرد با تلاش فردی (شکار تولید و...) تأمین می شد ولی با گذشت زمان هرگز به تولید شخصی قانع نبود و اگر در آن روز بشر نمی توانست با زور هرچه می خواهد به چنگ آورد ناگزیر حاضر می شد از راه معاوضه جنس با جنس (معاوضه مستقیم کالا با کالا) نیازهای عادی زندگی را فراهم کرده و از این راه امرار معاش نماید. در اینگونه داد و ستدهای اولیه (قرنها پیش از میلاد) معاوضه دو کالا با هم بدون تعیین ارزش و معیاری برای سنجش انجام می پذیرفت تا آنکه راه (مبادله غیرمستقیم کالا با کالا) را در پیش گرفت و همین انتخاب موجب پیدایش «پول» گردید.
تنوع تولید و لزوم رفع نیاز بشر از تولیدات مختلف در سیر گسترش اقتصاد کشورها موجب پیدایش دو کالای اقتصادی با ثبات ارزش نسبی که مورد قبول عامه باشد، گردید و این دو کالای فلزی طلا و نقره بود. با گذشت زمان مسئولان امور در جوامع مختلف برای رونق داد و ستد و توسعه تجارت نسبت به ضرب سکه های طلا و نقره اقدام نمودند. برای انجام این کار، شمش های طلا و نقره را به سکه های کوچک و متنوع تبدیل و سپس آنها را به مهر خود ممهور و در قلمرو جغرافیایی خویش رایج ساختند. به طوریکه مورخان می گویند اختراع سکه از سده هفتم پیش از میلاد مسیح در کشور لیدی پا گرفته، ولی در اکتشافاتی که اخیرا در کشور هندوستان شده مسکوکاتی به دست آمده که ظاهرا مربوط به پنج هزار سال قبل است (سه هزار سال پیش از میلاد). اولین سکه ای که در ایران رواج یافت، در زمان داریوش اول (۵۱۶ ق.م) ضرب شد و نام آن دریک بود. هرودوت در مورد ضرب سکه دریک می گوید: «او شاهی بود که از خود یادبودی گذارد که هرگز هیچ شاهی از خود باقی نگذاشته بود.» و سکه دیگری که رواج داشت «شکل» بود که وزن ۶/۵ گرم نقره. همزمان با نقشی که پول فلزی در بازارهای مختلف مبادلات و معاملات پیدا کرد، کار داد و ستد و تجارت را توسعه بخشید و موجب گسترش حرفه صرافی شد. صاحبان این حرف واسطه عملیات پولی بین تجار در داخل و خارج از کشور بودند که عملکردشان مقدمه نشر پول کاغذی و تشکیل بانک های امروزی گردید. نشر پول کاغذی در دوران پیشین به صور مختلف وجود داشته که در زمانها و مکانهای گوناگون دارای نقش و وظایف محدود و خاصی بوده است. این رویه پایه گذار سیستم پول کاغذی به اسکناس شد که از بدو انتشار رابطه ثابتی بین ارزش اسکناس معاملاتی با طلا و نقره برقرار ساخت و قانونمند گردید و از قرن نوزدهم، در چارچوب مقررات و قوانین پولی و بانکی هر کشور و تحت عنوان پول قانونی، رایج و در اقتصاد و سرمایه داری متداول و مطرح شد.
...