پاورپوینت آمفی تئاتر کلوسوم
| دسته بندی | معماری |
| بازدید ها | 0 |
| فرمت فایل | pptx |
| حجم فایل | 753 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 20 |
پاورپوینت آمفی تئاتر کلوسوم
بزرگترین آمفی تئاتر در روم کلوسئوم بوده که ساخت آن به دست سپاسیان در سال 72 قبل از میلاد آغاز شد وبه دست دومیتیان دوازده سال بعد به پایان رسید قسمت عمده از آن از بین رفته.مجموعه کلوسئوم نه تنها به عنوان سازه انسان را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه به نوعی برای تجمع مردم برای مناسباتهای خاص و بخصوص نمایشهای ویژه هم طرح ریزی شده است. این آمفی تئاتر یک بیضی بزرگ به ابعاد 188*156متر است مشاهدات نشان می دهند زمین صافی که روی آن ساخته شده قبلا دریاچه بوده وتمام صندلی ها بر روی طاق های اهنگ ساخته شده که برخی بیضی متحدالمرکز وبرخی دیگر به صورت شعاعی بودند که به صورت استادانه کار شداند.
در فواصل زمانی بین برنامه حضار میتوانستند در کریدورها به گردش بپردازند وبه پایین یعنی به خیابان نگاه کنند این آمفی تئاتر گنجایش 500 نفر راداشته ومیتوانسته در عرض چند ثانیه خالی از افراد شود ردیف های صندلی به وسیله راهروهای افقی به چهار قسمت متعلق به چهار طبقه ای اجتمائی تقسیم شود که دوتای پایین به نجیب زادگان ودرباریان اختصاص داده میشود محل امپراتوری در یکی از گوشه های سن بوده و ورودی گلادیاتورها در گوشه دیگر آن قرار داشته ابعاد خوده سن حدود 54*87متر بود و زیر آن تعداد زیادی از اتاق ها،انبارها،اتاق های تعویض لباس و محل نگهداری جانوران ونظایر اینها وجود داشته در زمان حاضر که تمامی کف سن برداشته شده است می توان تمامی این قسماتها را دید
پوشاند دیوار بیرونی حدود 85/47 متر ارتفاع دارد و به چهار طبقه تقسیم شده است که سه تای پایینی هر کدام هشتاد ورودی طاقی دارند و به وسیله سبک نظام بندی ستون رومی تفکیک شده اند طبقه زیرین دوریک بود بعد از آن ایونیک و بعد نیز کورنتی که به ترتیب قرار می گرفتند دیوار یکپارچه قسمت بالای به وسیله ستون چها گوش تقسم بندی شده است در دید اول به نظر می رسد سازه این توده بتنی به وسیله آجر پوشش داده شده است ولی در حقیقت پوشش آجری قالبی بوده که بتن رادر آن ریخته اند.................... هلالها و طاق های قوسی و نیز استعمال ساروج مخلوط با خرده سنگ به رومیان اجازه دادکه برای نخستین بار در تاریخ معماری فضاهای وسیع در داخل ساختمان بوجود آورند
مقاله اجرای تئاتر خیابانی در ایران با رویکردی سنتی یا مدرن
| دسته بندی | علوم اجتماعی |
| بازدید ها | 0 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 37 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 11 |
مقاله اجرای تئاتر خیابانی در ایران با رویکردی سنتی یا مدرن
این مقاله در 11 صفحه می باشد .
چکیده
امروزه در جهان از تئاتر خیابانی برای دستیابی به اهداف خاص سیاسی ، فرهنگی و آموزشی برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی و اخلاقی استفاده بهینه ای می شود ، اما هنوز در ایران به تعریف جامع ای از این گونه نمایشی نرسیده ایم و نظرات در میان الگو قرار دادن نمایشهای فضای باز سنتی ایرانی و تکنیک های رایج در تئاتر خیابانی جهان در مجادله است ؛ در این نوشتار سعی شده تا رویکرد مناسب برای اجرای تئاتر خیابانی در ایران بررسی شود . برای این منظور ابتدا به معرفی چند تکنیک خاص اجرای تئاتر خیابانی که در جهان از آنها استفاده میشود و سپس چند نمونه از نمایشهای سنتی فضای باز ایرانی پرداخته میشود و سپس نظرات کارشناسان هر دو گروه ذکر و تحلیل خواهد شد .
واژگان کلیدی تئاتر خیابانی ، آگوستو بوآل ، تئاتر سرکوب شدگان ، نمایش سنتی ایرانی
مقدمه
انواع تئاتر های فضای باز و محیطی به ویژه تئاتر خیابانی در نتیجه احساس کمبود هایی به وجود آمدند ، کمبود هایی که شاید دیگر تئاتر صحنه ای جوابگوی آنها نبود ؛ نیاز به ارتباط هرچه بیشتر با مخاطب در معنا سازی ، اجرا در مکان هایی که خود آن مکان بتواند به عنوان شخصیتی در نمایش حضوری پر رنگ داشته باشد و انتقال معنا به مخاطبانی که شاید هرگز برای تهیه بلیط در صف گیشه ها حضور پیدا نکنند ؛ -در صورتی که آنها اصلی ترین مخاطبان آن معنا محسوب می شوند- از آن جمله اند. تئاتر های خیابانی در برگیرنده مضامین اخلاقی ، اجتماعی ، سیاسی ، فلسفی و ... هستند که به کمک تکنیک های خاصی به مخاطب ارائه می شوند . در نمایشهای خیابانی بازیگر و تماشاگر معنای دیگری می یابند ، با هم یکی می شوند و گاهی جایگاهشان با یکدیگر عوض می شود . تئاتر خیابانی تحت عنوان نام رسمی street theater از اجرای نمایش هایی در دهه های دوم و سوم قرن بیستم که در مکان های عمومی کشور های اروپایی از جمله روسیه ، فرانسه ، آلمان و هلند – که پس از آنها به سراسر جهان غرب کشیده شد – شکل گرفت . در ایران نیز از قبل از انقلاب اسلامی اجرا هایی به شکل خیابانی در چند جشنواره انجام گرفت ولی این اجرا ها تبدیل به حرکتی فراگیر نشد . در روز های اول انقلاب نیز که فضای سیاسی به نسبت بازی به وجود آمده بود گروه های تئاتر خیابانی به وجود آمدند که سعی در ارائه نظرگاه های سیاسی خود داشتند . پس از پایان جنگ تحمیلی نیز اجرا هایی از تئاتر خیابانی در ایران داشتیم تا اینکه تئاتر خیابانی در سال 1373 به جشنواره تئاتر فجر پیوست تا نگاه جدی تری در ایران به آن شود . اما تئاتر خیابانی در ایران هنوز هم تئاتری به نسبت بی هدف و بی هویت است و وجود گروه ها و اجرا های تئاتر خیابانی بیشتر از آنکه نشان دهنده احساس نیاز به این گونه نمایشی باشد نشان دهنده محدودیت ها و کمبود سالن های نمایش است که با وجود خیل عظیم علاقمندان ، فارغ التحصیلان و دانشجویان رشته تئاتر ، تئاتر خیابانی تنها به عنوان یک راه گریز استفاده می شود . پرسش اصلی که بر سر راه تئاتر خیابانی ایران قرار دارد این است که اجرای این تئاتر در ایران باید با توجه به ریشه های خودمان در نمایش های فضای باز یا با استفاده از تجربه های جهانی در این زمینه انجام پذیرد و امید است که در مباحث پیش رو به پاسخی برای این پرسش دست یابیم . برای تفهیم بیشتر مسئله ، نخست به تعریف و توضیحی از تئاتر خیابانی آنگونه که در جهان مورد استفاده قرار میگیرد ، پرداخته میشود و در بخش بعدی نیز آشنایی مختصری با نمایشهای سنتی ایرانی ارایه میشود و در نهایت با ذکر نظرات کارشناسان امر مربوطه به مقایسه تفاوت ها و شباهت های این دو گونه نمایشی اشاره خواهد رفت.
نگاهی به تکنیک های اجرای تئاتر خیابانی در جهان
همانطور که در مقدمه ذکر شد تئاتر خیابانی در جهان برای دستیابی به اهداف معینی اجرا میشود ، اما هر گروهی در هر گوشه از جهان شیوه اجرایی خاص خود را دنبال میکند مانند گروه های تئاتر خیابانی در هند یا گروه نان و عروسک پیتر شومان در آمریکا یا ... . شاید نیاز به ارسطویی باشد تا با بوطیقایی قواعد این گونه نمایشی را به صورتی یکپارچه تعیین و تبیین نماید و شاید هم نتوان در هنر جهان مدرن به یک بوطیقا دست یافت و به آن اکتفا نمود ، به هر تقدیر در این نوشتار برای جلوگیری از پراکندگی و سردرگمی و حفظ یکپارچگی به بررسی شیوه های اجرایی تئاتر خیابانی با توجه به تکنیک های بنیان گذارده شده توسط بزرگترین و تاثیرگذارترین چهره تئاتر خیابانی یعنی آگوستوبوآل پرداخته میشود . آگوستو بوآل در سال 1931 در ریودوژانیروی برزیل پا به جهان هستی گذاشت. وی در دانشگاه کلمبیای نیویورک شیمی و تئاتر خواند و از 1956الی 1971 به عنوان مسئولTeatro de Aren در شهر سائوپائولو مشغول به کار شد . او در 1971به بوینس آیریس نقل مکان کرد و سپس در سال 1978 - 1979 در دانشگاه سوربن پاریس به سمت استادیاری دانشگاه رسید و در همان سال نیز آموزشگاه بوآل را تأسیس نمود. بوآل به عنوان استاد تئاتر ، کارگردان ، نمایشنامه‌نویس و نظریه‌پرداز تئاتر شناخته میشود. وی از 1986 به وطن خود ، برزیل، بازگشته است. از اواخر دهه 50 تا شروع دهه 70 میلادی رویکردی نوین از تئاتر مردمی درسائوپائولو مطرح گردید که به سرعت در امریکا‌ی لاتین رشد یافت. نام آگوستو بوآل به این رویکرد نوین برچسب خورده است. بوآل تکنیکی تئاتری را مدنظر دارد که در آن مخاطب نه فقط تماشاگر ، بلکه یکی از اجزای نمایش به حساب می آید؛ این تکنیک تئاتر سرکوب شدگان نام گرفت. یکی از نکاتی که این شیوه اجرا را از دیگر شیوه‌ها متمایز میکند ، این است که موضوع آن امیال ، خواست ها و دلمشغولی های مردم است و شرایط زندگی آنان را به صحنه می‌کشد. بوآل خود چنین می‌گوید "این شیوه نشان می‌دهد مردمی که از راه کار ، عادات و تاریخشان فریب خورنده اند چگونه می‌توانند زندگی خود را تغییر دهند؛ زیرا هر چیزی در تغییر کردن معنا می‌یابد. مردم باید برای این تغییرات درزندگی روزمره آماده شوند"چهار شیوه ای که در ادامه درمورد آنها به توضیح مختصری خواهیم پرداخت از شیوه های اجرایی خاص بوآل می باشند
واژگان کلیدی تئاتر خیابانی ، آگوستو بوآل ، تئاتر سرکوب شدگان ، نمایش سنتی ایرانی
بررسی و مطالعات معماری خانه تئاتر
| دسته بندی | معماری |
| بازدید ها | 4 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 10571 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 114 |
معماری خانه تئاتر
فصل اول شناخت موضوع
تئاتر
فضای تئاتر
تئاتر ایوانی
صحنۀ میدانی
تجربه های نو
وظیفه بازیگر
کشف جوهر نقش
ابلاغ جوهر نقش به تماشاگر
صفات بازیگر
تعلیم بازیگر
تربیت بدن
تماشاگر
عناصر فنی
طرح صحنه پردازی
نورپردازی
لباس
چهره آرایی
وسایل صحنه
آثار صوتی
واژگان فنی
پیدایش کارگردان
کارگردان به عنوان سازمان دهنده
فصل دوم
تاریخچه و انواع سبک ها،
شناخت و مطالعه ضوابط و استانداردها
نظریه های درباره خاستگاه تئاتر
تمدن یونان
معماری تئاتر
تالار نمایش وتماشاگران
تئاتر ودرام رومن
ساختمان تئاتر رومن
تصویر
نمایش در هند
تئاتر در چین
تئاتر ودرام در اواخر قرون وسطی
صحنه ی نمایش در اواخر قرون وسی
رنسانس ایتالیا
تراژدی
ملودرام
کمدی ولوده بازی
کمدی تراژیک
واقع گرایی
واقع گرایی : دلات ذهنی ومشکلات
سمبولیسم
انواع نمایش های ایرانی
تقلید و خیمه شب بازی.
تعزیه در ایران
استانداردهای طراحی آمفی تئاتر .
ورودی:
سالن انتظار (سرسرا:
سالن اجرا:
نسبت های قسمت تماشاگران:
فضاهای خدماتی پشت سن:
قسمت اداری سالن:
ساختار عمومی فضاهای نمایشی
شکل و انواع مختلف صحنه نمایش
اکوستیک
فصل سوم :
بررسی نمونه
تئاتر شهر
ساختمان تئاتر آگرونا
فصل چهارم:
مطالعات سایت
است.1-1.ویژگیهای جغرافیایی
موقعیت اصفهان
عوارض طبیعی
گسل‌ها و زلزله خیزی در منطقه
ویژگیهای زمین شناختی
ارتفاعات
پوشش گیاهی
ویژگیهای اقلیمی منطقه
بارندگی
رطوبت
میزان و تغییرات دما و وضعیت تابش خورشید
جریان های هوا و بادها
تبخیر
- رطوبت هوا
نقطه شبنم
نیاز به سایه و آفتاب
منطقه آسایش
جدول بیوکلیماتیک
فرم ساختمان در رابطه با اقلیم گرم و خشک
تعیین فرم ساختمان های بزرگ
انتخاب جهت استقرار ساختمان
نوع مصالح
نوع تهویه
ویژگی های معماری بومی مناطق گرم و خشک
ویژگیهای جمعیتی
سابقه تاریخی وآثار باستانی اصفهان
فصل پنجم :
برنامه ریزی فیزیکی
جدول زون بندی فضا ها:
فصل ششم :
ایده ها و روند طراحی
فصل اول:کلـیـات تحقــیـــق
به نظر میرسد که هنر ذاتی وفطری بشر باشد . بیش از دوهزار سال پیش ارسطو1 براین عقیده بود که آدمی دارای غریزهء تقلیداست.اگر چه ممکن است روانشناسان امروزی با کاربرد اصطلاح ((غریزه)) توسط ارسطومخالف باشند ولی حقیقت آن است که در میان سایر حیوانات تنها آدمی است که به بازنمایاندن زندگی وتجربه خود وعرضه آن وادبیات نیاز دارد.بشری که بگذاریم ظاهراً جامعه ای نیست که شکلی از هنر درآن ،یافت نشود .وانگهی ،در تاریخ هر دو تمدن شرق وغرب سابقه هنر ،صرفنظر ازنوع آن ، به آغاز ظهور آن تمدن می رسد واغلب بامبادی اساطیری اقوام پیوند دارد .در جهان غرب نقوشی بر دیواره غارها کشف شده است که به عصر حجر باز میگردد .شکلی از رقص ، موسیقی ونمایش در عهد باستانی خاور نزدیک (مصر،کرت،یونان(هست که شاید متعلق به هزار سال پیش از مسیح باشد .کوجی کی 2 یا تاریخچه موضوعات قدیمی 3 ژاپن پیداش رقص ولال بازی را به خود خدایان نسبت می دهد. لذا هنر جهانشمول وقدیمی است
- تئاتر
تئاتردرسراسر تاریخ خود همه کارکردهایی را که در بالا شمردیم انجام داده است وتئاتر واشکال متنوع آن ، فیلم وتلویزیون همچنان مشغول انجام کارکردها برای بسیاری از مردم این روزگارند . تئاتر هم یکی از قدیمیترین وهم یکی از جدیدترین هنرهاست .در جهان غرب ، مبادی این هنردست کم به یونانیان باستان یعنی حدود 540 سال پیش از میلاد مسیح وشاید هم پیشتر از آن می رسد. این هنربا گذشت زمان خود باقی نگهداشته است . این اصل همانا به اجرا درآوردن یا به نمایش گذاردن حوادث در بعد واحدی از مکان وزمان است که توسط عده ای تماشاگر اشغال شده باشد . موقع بازگویی رمان ، داستان درباره چیزی است که درگذشته روی داده است وعملیات باید در ذهن خواننده یا شنونده باز آفرینی شود .درتئاتر ماشاهد اعمالی هستیم که دربرابر چشمهایمان روی می دهد.
ما نمی توانیم از آنجا به دور باشیم ، درباره ی بازی تاٌمل کرده ویا آن را قطع کنیم ، برگشته وآن را دوباره بخوانیم یا به صفحه آخر کتاب جست زنیم. باید بگذاریم بازی به پیش رود و همینکه تمام شد دیگر نمی توان آن را فراخواند ودوباره تجربه کرد مگر در ذهن.بازیگران و تماشاگران یک کار تئاتری زنده بالاتفاق (( صحنه سازی))می کنند.
در یک تئاتر زنده جو و جاذبه ای به وجود می آید که میان صحنه و تماشاگر جریان دارد حتی اگر تماشاگر درعین سکوت سرگرم تماشا باشد .همین ارتباط دوجانبه است که تئاتر زنده را از فیلم یا یک نمایش تلویزیونی متمایز می سازد زیرا اگر چه ممکن است شخص مجذوب یک فیلم یا یک نمایش تلویزیونی و یا از آن متاثرشود ولی نمی تواند با یک ارتباط برقرار کند و تصویر نیز نمی تواند کار خود را با واکنش های او وفق دهد. در تئاتر ،بازیگران وتماشاگران در نوعی اجتماع مشترک شکل می گیرند وبرخی از گروه های تئاتری نوگرا بازهم چنین استدلال کرده اند که جدایی وتفکیک تماشاگر و بازیگر را کاملاً باید ازبین برد طوری که تماشاگر جزء بارز و فعال یک اجرا شود. وانگهی ، نظر این گروه های آن است که تئاتر باید ناظر به ایجاد یک اجتماع نه تنها در محدوده یک تماشا خانه و در زمان اجرا بلکه پس از اجرای نمایش و بیرون از محیط تماشاخانه باشد.نمایش را هر جا که بتوان بازیگر را درآن جمع کرد، در یک اتاق خالی یا یک فضای باز با اتفاده از نور طبیعی خورشید و بازیگرانی که لباس معمولی خود را به تن دارند، قابل اجرا است .ولی اکثر اجراهای تئاتری به مراتب مفصل تر از این بوده وبه اصول اساسی نمایش که متن نمایش وفضای بازیگر وتماشاگر باشد