اقلیم خاک و آمایش زمین
| دسته بندی | پژوهش ها |
| بازدید ها | 0 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 785 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 16 |
آب و هوا تا بحال مهم ترین عامل کنترل گسترش خاکهای (تشکیل خاک) از مواد مادری خود بوده، اما آن تنها نیست. تشکیل خاک همچنین تحت تاثیر نوع پوشش گیاهی (که آن به طور اقلیمی اداره میشود)، فعالیت های حیوانات از جمله انسان، مواد مادری و توپوگرافی قرار دارد. بسیاری از واکنش های شیمیایی که توسط آن ترکیبات معدنی از سنگ اصلاح شده رخ نمیدهد مگر اینکه که درجه حرارت بالاتر از 10 درجه سانتی گراد برسد و این فرایند با افزایش 10 درجه سلسیوس بیشتر دیگر، افزایش میابد. همچنین به دنبال آن، آب قابل دسترس است ، خاک توسعه میابد و سن بیشتر اقلیم در آب و هوای گرم نسبت به آب و هوای سرد شکل میگیرد، با توجه به اینکه در آب و هوای گرم، موجودات بیولوژیکی فعالتر هستند. برخی از الگوهای اولیه برای طبقه بندی خاک بر اساس آب و هوا، گروه بندی خاک درون منطقه سرد، سرد معتدل، نیمه گرمسیری، گرمسیری بود که در آن بسیاری از نامها، توصیفی بودند. مناطق سرد، برای مثال، تندرا و خاک علفزار کوهی هستند و مناطق سرد معتدل، دشت چمنزار (CRUICKSHANK، 1972، صص 155-166) است. این مساله منجر به مفهوم «خاک منطقهای، نمونهای از مناطق که در آن آنها رخ می دهد، شده است. مناطق نیز ممکن است حاوی خاک تحت تاثیر برخی از عوامل محلی باشد و در نتیجه غیر معمولی تشکیل شود. به این خاک، خاک منطقه ای میگویند. خاکهایی که توسعه پیدا نکرده ممکن است در هر رژیم آب و هوایی پیدا شود و به آنها azonal میگویند.
Climate is by far the most important factor controlling the development of soils (pedogenesis) from their parent materials, but it is not the only one. Pedogenesis is also affected by the type of vegetation (which is also climatically governed), the activities of animals including humans, the parent material, and topography. Most of the chemical reactions by which the mineral constituents of rock are modified do not commence until the temperature rises above 10°C, and their reaction rates double for every further 10°C rise above that. It follows that, provided water is available, soils develop and age faster in warm than in cold climates and it is in warm climates that biological organisms are more active. Some of the early schemes for classifying soils were based on climate, grouping soils into cold, cool-temperate, subtropical, and tropical zones, within which many of the names were descrip-tive. In the cold zones, for example, are tundra and mountain meadow soils, and in the cool-temperate zones prairie soils (CRUICKSHANK, 1972, pp. 155–166). This led to the concept of ‘zonal soils’, typical of the zones in which they occur. The zones might also contain soils formed under the influence of some local factor and therefore atypical. These were called ‘intrazonal soils’. Soils that had not developed at all might be found in any climatic regime, and were called ‘azonal’.